Indeks redoks wód pitnych

Od około 15 lat badacze zajęli się, tym razem, wydaje się już skutecznie fenomenem źródeł uzdrawiających, które rozsiane są po całym świecie. Jest ich dość sporo. Jednak, w sumie, ich niewielka wydajność w porównaniu do potencjalnych potrzeb, uniemożliwia ich powszechne udostępnienie.

Profesor Masaru Emoto z Japońskiego Instytutu Badań Wody znajduje się wśród światowej czołówki, ludzi zajmujących się tym zagadnieniem. Sztandarową pozycją jest książka Tajemnice Wody i jej wpływ na człowieka i naszą planetę.

Woda z uzdrawiających źródeł jest przedmiotem badań od stuleci, niemniej, wydaje się, iż dopiero teraz dzięki rozwojowi technologii i badań podstawowych docieramy do istoty zdrowotnego oddziaływania tej najbardziej zagadkowej substancji na świecie – wody.

Dotychczas badano głównie parametry chemiczne wód źródlanych i jak dotychczas ze słabym skutkiem, gdy chodzi o wyjaśnienie ich uzdrawiającego oddziaływania na ustrój żywy.

Wydaje się, iż dopiero wprzęgnięcie do badań instrumentarium laboratoriów fizycznych doprowadziło w tym zakresie do istotnego przełomu.

Badania płynów ustrojowych pod kątem równowagi redoks – badanie BE-T-A (Bioelektroniczna Analiza Środowiska Biologicznego) – ujawniają iż bezwzględna większość osób odczuwających dziś objawy chorobowe wykazuje wyraźnie podwyższony potencjał redox tych płynów, w stosunku do ludzi zdrowych – bez dolegliwości chorobowych. Usposabia to do chorób tak zwanych cywilizacyjnych: raki, zwyrodnienia, zatory itp., jak również chorób o podłożu grzybiczym – grzybice, drożdżyce, gruźlica, trąd, itp.

Zauważono ponadto, że, liczące się pod względem ilości uzdrowień, najsławniejsze uzdrawiające źródła mają niemal bez wyjątku niski, a nawet bardzo niski odczyn redoks, co oznacza, że zawierają sporą zawartość rozpuszczonego wodoru, i małą zawartość tlenu.

Zainspirowało to badaczy japońskich w latach 2005 do 2008 do przeprowadzenia szeregu przełomowych badań, które jednoznacznie pokazały, że właśnie wprowadzenie do ustroju znaczącej ilości wodoru, pod postacią zredukowanej wody do poziomu -500 do -600 mV, powodowało wyraźne zmniejszenie parametrów stresu oksydacyjnego w organizmach żywych.

Podobne efekty do podania doustnie wody zredukowanej, uzyskiwano podając wodór wziewnie zwierzętom doświadczalnym w stężeniu od 1 do 3% objętościowych.

Mechanizm hamowania stresu oksydacyjnego wydaje się być wystarczającym wytłumaczeniem dla obserwowanych uzdrowień przy sławnych leczniczych źródłach, pomijając efekt wiary w cudowną moc uzdrawiającego miejsca, czyli wewnętrzną mobilizację odporności i sił człowieka.

Badając potencjał redoks różnych dostępnych dziś płynów przeznaczonych do masowej konsumpcji możemy uszeregować je w pewnym porządku.

Aby dotrzeć do istoty przekazu, jaki pragnąłbym uzmysłowić czytelnikom tego tekstu, musimy uświadomić sobie, że siłę utleniającą, oksydację, nasz ustrój może z łatwością dowolnie powiększać, poprzez oddychanie.

Wysycenie tlenem, czyli oksydacja krwi i płynów ustrojowych jest prostą funkcją częstotliwości i głębokości oddychania, czyli wentylacji płuc.

Zwiększona wentylacja płuc również zwiększałaby siłę redukcyjną ustroju w sytuacji oddychania atmosferą zawierającą od 1 do 3% wodoru, dziś powszechnie niedostępną, a zrealizowaną w badaniach japońskich.

Siłę redukcyjną, odkąd z atmosfery Ziemi praktycznie zniknął wodór, ustrój nasz może jedynie sztukować z roślinnych antyoksydantów, a obecnie, w znaczących ilościach, z wody zredukowanej.

Jak też widzimy z powyższego wykresu, praktyczne używanie na co dzień zredukowanej wody nie jest możliwe dla przeciętnego człowieka z banalnego powodu, iż przemysł spożywczy nie widzi tego braku, i pod tym kątem nie nastawia swojej produkcji, a wód źródlanych posiadających takie korzystne parametry jest na świecie zbyt mało, i są daleko w uzdrowiskach, na co dzień praktycznie niedostępne.

Ponadto nawet woda, która przy źródle może mieć ujemny potencjał redoks lub nawet mocno ujemny, po standardowej obróbce w rozlewni i zapakowaniu jej do plastikowej butelki, już po kilku godzinach, będzie miała potencjał dodatni lub nawet mocno dodatni. Wodór z łatwością bowiem przenika przez ściankę plastikowej butelki.

Pokazują to badania dostępnych w handlu napoi i wód mineralnych.

Dostępna natomiast woda komunalna w wodociągach, jest typowym oksydantem zamiast reduktorem.

Ponadto, nieodzowne dla zdrowia, gotowanie wody, pozbawia ją niemal zupełnie wszystkich rozpuszczonych gazów, w tym i wodoru.

Źródła z wodą zredukowaną dostarczają wody surowej, co przy spożywaniu jej codziennie w większych ilościach doprowadzi do zdrowotnie niekorzystnego zjawiska wychłodzenia ustroju.

Ten efekt jest widoczny na ulicach miast, 150 a nawet 250 kilogramowi ludzie z trudnością samodzielnie poruszający się, są tego ilustracją. Spożywali oni z reguły w przeszłości wielkie ilości wody mineralnej, a więc nieprzegotowanej lub inne wyziębiające potrawy i płyny.

Masowe dostarczenie takiej zredukowanej wody, do powszechnego użytku dla milionów konsumentów, jest poważnym zagadnieniem technologicznym i logistycznym. Spowoduje to również kolizje interesów wielkich światowych korporacji. Zdecydowanie wydłuży to czas realizacji tego produktu, bądź go zupełnie uniemożliwi.

Niewątpliwie, mam taką nadzieję, w przyszłości, woda o parametrach wody RED-OX będzie powszechnie dostępna, niemniej czekając na to bezczynnie ucieknie nam sporo życia i zdrowia.

Poza gotową do wypicia wodą RED-OX w butelkach po 270 ml. jest jeszcze możliwość zrobienia sobie osobiście wody o podobnych parametrach.

Wodę taką możemy uzyskać dysponując czterema urządzeniami: filtrem działającym na zasadzie odwróconej osmozy, czajnikiem do przegotowywania wody, dostępnym w handlu Generatorem Wodoru H-01, lub wodorem gazowym, oraz urządzeniem do strukturyzacji wody, na przykład płytką Grandera, płytką ADR-4, lub jeszcze innymi urządzeniami, które powodują zmianę struktury molekularnej wody objawiającą się zmniejszeniem napięcia powierzchniowego traktowanej wody.

Woda uzyskana w ten sposób będzie miała parametry zbliżone do wody RED-OX, niemniej stopień mineralizacji będzie w niej od 7 do 15 razy większy, oraz odczyn redoks tylko wyjątkowo osiągnie poziom poniżej -400 mV.

Jak to mówią, na bezrybiu i rak ryba, dlatego takie, dość kłopotliwe rozwiązanie w porównaniu z zakupem gotowej o standardowych parametrach wody RED-OX, również jest dobre.

Już od lat istnieją ponadto na rynku pewne rozwiązania – urządzenia – produkujące wodę wystarczająco zredukowaną od -300 do -500 mV z użyciem zjawiska elektrolizy i błony półprzepuszczalnej, na przykład urządzenie Kangen i jemu podobne.

Woda powstająca z ich udziałem jest owszem wystarczająco zredukowana, zawiera wystarczającą ilość wodoru, niemniej pozostałe trzy elementy wody idealnej nie są w niej zrealizowane.

Zawiera wszystkie szkodliwe składniki wody komunalnej, wraz z nadmierną mineralizacją, czyli nie jest filtrowana molekularnie, jest ponadto nieprzegotowana tak jak w źródłach naturalnych, co rodzi zastrzeżenia – wyziębianie ustroju – jak wyżej opisano, oraz jest nieustrukturyzowana, nie ma optymalnej biodostępności.

Używanie wody z tych urządzeń niewątpliwie zwiększy zawartość ochronnego, przed wolnymi rodnikami wodoru, niemniej spożywanie jej w większych ilościach może spowodować szkody zdrowotne wynikające z niezrealizowania trzech pozostałych postulatów wody idealnej.